sonra her kalanla dirilip..
her kalanla kalıyorum..
her ölenle gidip..,
her beze sarılan benim.. her kırmızıya..
her arkadan ağlayan benim.. her arkamdan ağlanan..
bir gidip bir geliyorum..
bunu hep yapıyorum..
kaldığım yerde ölüyorum..
gittiğim yerde dirilip..
öldüğüm yerde diriliyorum..
gittiğim yerde kalıp..
kalıp gibi..
ölü gibi..
yerde çırpınırken dirilmiş deli gibi..
hep yaptığım gibi..
bir tebessümle eziliyorum..
hiç bana deselerdi ki..
birinin gülmesi seni nasıl ezecek ve ölesiye diriltecek kaldığın yerde ölü gibiyken..
ve biri deseydi ki..
dirilttiği yerde seni nasıl gömecek biliyor musun ?
onun bir tebessümü için ölebilirim..
ve onun ölümünü görmemek için her gün onun için ölüp aynı acıyı yaşayarak dirilebilirim..her gün dirilip her gün ölebilirim..
ipek gibi bir gülüş tadında dirilmeli..
kaldığım yerde durmalı..
vurduğum yerde durduğum gibi..
hayatı kendi şakağıma dayamalı..
gülerek ama..
ölerek değil..
cesaret..kalabilmek olmalı..
evet..cesaret kalabilmek..
korkunun ecele faydası varmış..
hazırlıyormuş..
kaçtığım her diriden ölesiye af diliyorum..
ruhuma kazınan bu işkence bitsin istiyorum..
ne ölebilirim..
ne kalabilirim..
ipeksi gülüşler olmasa..
