VURDUĞUM YERDE DUR !

vurduğum yerde dur
ne ismimi sayıkla benim
ne sırtımdan vur

vurduğum yerde dur
bakamayacağın kadar silahımı dimdik doğrultmuşum sana
dizlerin yeni doğmuş bir çocuk başı gibi titrek
rüzgarda minik bir bulut gibi korkak
yerde bir çöp gibi ürkek..



vurduğum yerde dur
sözümün hizasına erişemezsin
aşk yoksa, sen, tek kelime edemezsin
bir an önce kaçmalısın bu şehirden
önüme çıkmak için yolunu seçemezsin..



vurduğum yerde dur
saldırdığım her düşmanım sensin.
içine saldığım her korku
sahip olunmakla bin kişiye geçilmez bu koku
mermimin ilk hızına yetişemezsin..

vurduğum yerde dur
ya da durduğum yerde vur beni
bir "serd adımla" yeri benim gibi titretemezsin
bir bulutu bir nefesle içine çökertemezsin
duaların yetmeyecek sana her ettiğinde unutulan
bir zevk boşalımıyla "batın"ın içine giremezsin
vurduğum yerde dur
ne olursun dur
dur vurduğum yerde
üzerime gelemezsin
her sokakta bir anlam bulmak için, içinden isim seçemezsin
her kitaptan tefeülle ders seçemezsin..
dur..
ya da vur beni..
anneni kaybetmekle övünemezsin..
babanın ölümüyle başıboşluğa düşemezsin..
vurduğum yerde dur..
minik yüzlü bakışlar için dur
minik olan herşey için..
minimalist dadaist olmadan dur
şehvetin esiri oldun
her seviştiğinde kayboldun
her kapalı mekan içini bunaltacak
ben yoksam kuyu yok, içine kaçacak

uzun cümleler kurma bana
bana cümleleri uzatarak kusma
kustuklarını öğütme bana
sana emrediyorum !
ya vur beni
ya da
vurduğum yerde dur !